Dementie verandert de manier waarop mensen denken en handelen. De nadruk ligt daarbij vrijwel altijd op het verlies en zelden op wat blijft of op dat wat soms anders, maar dieper wordt zoals het gevoelsleven. In het nieuwe “handboek voor naasten van mensen met dementie”  wordt dit aspect wel belicht. Het helpt naasten hoe ze het dementieproces kunnen begrijpen, de ander kunnen blijven herkennen en een stuk verbondenheid kunnen blijven ervaren. Huub Buijssen doet dit aan de hand van voorbeelden uit zijn eigen leven en uit de literatuur.  Zo vertelt hij bijvoorbeeld over zijn eigen moeder:  

Mijn moeder had twaalf kinderen en ik zag haar bijna nooit op een stoel of bank zitten, zelfs niet tijdens de maaltijd. Want dan moest ze opdienen en opscheppen. Ze had nauwelijks tijd om te genieten. Maar toen ze dement werd, veranderde dat.  

… 

Ze kon enorm genieten van een huismus die op het gazon voor het huis naar voedsel zocht. “ Kom eens kijken, Huub.” Stralend van top tot teen , kon ze wel een half uur haar musje volgen. Toen ze naar de dagopvang ging , verzamelde ze altijd de broodrestanten en kruimels die op tafel achterbleven en stopte die in een plastic zakje. Voor haar musje. 

Het is een hoopvolle boodschap voor naasten die verlegenheid ervaren in het contact met hun naaste met dementie en die vooral het verlies ervaren omdat de oude persoon er niet meer lijkt te zijn. Een deel van de persoon blijft bestaan en er blijven tot ver in de dementie momenten van contact mogelijk. Zoals Huub Buijssen schrijft: Het hart wordt niet dement. 

Huub Buijssen verpakt deze boodschap in een handboek met een zeer hoge informatiedichtheid. In slechts 275 bladzijdes neemt hij de lezer mee in het proces van dementie, de beperkingen die het geeft, maar ook de mogelijkheden in de communicatie met en ondersteuning van mensen met dementie. Ook heeft hij aandacht voor de gevolgen van de ziekte op de naasten zelf. Het is en blijft een ziekte die hele gezinssystemen beïnvloedt. Hij heeft hiermee een boek geschreven dat naasten een hart onder de riem steekt en emancipatorisch werkt voor mensen met dementie.  

Huub Buijssen heeft daarbij de gave om ingewikkelde onderwerpen heel eenvoudig en invoelbaar te beschrijven waardoor het boek heel makkelijk leest. Ook de voorbeeldverhalen uit romans die door het hele boek verspreid staan helpen daarbij. De informatiedichtheid maakt wel dat je soms net wat uitgebreider op onderwerpen zou willen in gaan. Ook zorgt het ervoor dat het een boek is geworden dat je het beste in etappes kunt lezen: Steeds een stukje lezen, zaken vertalen naar je eigen situatie, nog weer even herlezen en weer verder lezen. Handig daarbij is dat ieder hoofdstuk eindigt met een samenvatting in bullets. Het is een boek dat je er daardoor steeds weer even bij kunt pakken.  

Hoewel het boek gericht is op naasten, biedt het ook heel veel informatie voor verzorgenden. Je kunt onderdelen prima gebruiken in klinische lessen over dementie en het begrijpelijk maken van moeilijk en onbegrepen gedrag. Ook is het zeer bruikbaar bij de begeleiding van mantelzorgers, zowel individueel als in lotgenotencontactgroepen. Maar ook voor onszelf biedt het boek voldoende handvatten en ondersteuning, al is het maar door de heldere, experimentele manier waarop Huub Buijssen de zaken beschrijft. Of we nu beginnende psychologen zijn of al meer dan twintig jaar in het vak zitten, het is altijd prettig om weer even stil te staan bij wat dementie is en wat dementie met je doet. Door de toon van het verhaal voelt het boek als een fijn gesprek met een oude rot in het vak die zijn jarenlange ervaring met je deelt.